''Park'' çok güzel gelsene :)

        Bu zamana kadar Nisan demek; bahar demek, yazın gelişi-ufak 2 günlük tatillerin organize edilişi, işten çıkınca havanın aydınlık oluşu demekti benim için. İş çıkışına bol bol plan yapar, hafta sonu gibi yaşardım hafta içi günlerini de.. Nisan geldi, güneş yüzünü gösterdi:) Peki ben ne yapıyorum? Her akşam işten çıkınca Batu'yu kreşden almaya uçarak gidiyorum ve doğruuu parka :) Defalarca kayıp, sallanıyoruz, kedi-köpeklere mama dağıtıyoruz, eğer karınları tok ve yemezlerse ağlıyoruz!, başka çocukların oyuncaklarını yada bilimum bisikletlerini sahipleniyoruz!, parktaki diğer çocuklarla kardeş, annelerle arkadaş oluyoruz, parktan bi türlü ayrılmak istemiyoruz yada illa ki arabaya zorla binip-ağlayarak eve dönüyoruz. 
Okuduğum yazılar, araştırmalarım sonucunda oyun oynamanın illa eğitici bir unsuru barındırmak zorunda olmadığını, eğlenmenin, birlikte olmanın, enerjiyi ona vermenin de çocuklara büyük katkılar sağladığını anladım.. 

Hem yorgunluk hem de o güne Batu’mla “anı” biriktirmenin verdiği mutluluk ile bitiriyorum günlerimi. Anlayacağınız artık baharlar, yazlar daha bir farklı geliyor bizim eve, daha bi aydınlık, daha bi keyifli, dolu dolu :)

Bol parklı, oyunlu günler dilerim..
Sevgiler :)