Dolu dolu yaşadım ben hep. Herşeyin çoğunu sevdim. Çok gezdim, çok arkadaşım oldu, çok çalıştım, çok uğraştım. Ama hep daha çok olmalı gibi hissettim. Acaba birşeyi yanlış mı yapıyorum diye düşündüğüm de oldu zaman zaman. Bi tıklık mesafem hep az kaldı o çokların içinde. Ama taa ki seni hissedene kadar..
Çocuk fikri hep korkuttu beni. İstemedim değil ama hep sonra istedim, tarihi belli olmayan sonra da istedim. Nasıl yaparız diye düşündüm hep. İki kişilik bi düzenimiz var ve o düzene ayak uyduran hayatlarımız. Bi üçüncü gelirse nasıl yaparız? Hayatımız, evimiz hep dolu geldi bana. Hayatlarını çocuklarının ekseninde döndüren aileler hep garip gelirdi bana. Ama işte o da taa ki seni hissedene kadar..
Sen 8.5 aydır hayatımızdasın minik :) Babanla gidemediğimiz konserleri, sabahlara kadar eğlendiğimiz geceleri, yaz tatillerimizi, akşam aralıksız uyuduğum geceleri özlemiyorum dersem inanır mısın :) Yıllardır neyi dolduramadığımızı anladım sonunda. İçimde atan kalbinmiş eksik olan. Daha mutlu ama daha endişeli uyandığım sabahlarım ve doktor kontrollerimizde seni görmek için heyecanlandığımız anılarımız var artık bizim..
Dolu zannettiğimiz hayatımız daha bi yarımmış. Heyecanla bekliyoruz seni. Sağlıkla gel miniğim çook seviyoruz biz seni ❤
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder